Kızımla Mutfak - Hayat Öyküleri

Kıvırcık kara kuzum keyfine çok düşkündürdür. Öyle böyle değil. Hiç bana çekmemiş.

Ben yerimde duramazken o zaman zaman ' bırak anne boşver' gibi sözlerle beni dumura uğratır.

Şu kızın yaşı ne başına ne yahu bu ne rahatlık bu ne kelimeler! derim bazen.

Bana gerçekten sorarsan: 'iyiki öyle derim'.. Babası gibi hayatta karşımıza çıkan ve bazen engelleyemediğimiz sorunları en hafif şekilde atlatır. 

Bay Buddha'nın, eşimi öyle bilin, hayat felsefesi : Herşey oluruna varır, boşveer' dir..

Arada bir kulağımdan düşürsemde bu cümle en kıymetli küpemdir..

Neyse gelelim kepek unlu yufkadan yaptığımız sigara böreklerinden önce şu tırnaklara..

Sabahtan bahçenin, sokağın tozunu biriktirmiş tırnaklara! Aaa bu ne!

'Boşver Anne,sonra keseriz, gel bürek yiyelm' 

Zınk..! o.O

O bunu söylerken yemeye başlamış bile..

Bu huzur, bay Buddha'nın en baskın geni, en güzel mirası en kıymetlime geçmişse konu kapanmıştır..

Onun verdiği enerji ile telaşlı benden olur bir tebessümlü ben.

Ya seni manyak seviyorum, deli gibi!

İşte bu aklımdan geçerken : Kızım ben çocuğun kirli tırnaklısını, dışarıda çığlık çığlığa neşeli haliyle koşturanı, en gözleri gülen, en mutlusunu severim biliyormusun?! diyorum..

Bana bakıp,sanki çok anlamış gibi: ' Yaa ülemii? Hmmm' demez mi! :))