Twitter a girince kendimi
bir savaş ülkesinde, veya ölülerin dirildiği, her tarafda böooaaaghh diye gezen öcülerin gezegenindeymiş gibi hissediyorum.
Twitter moralimi bozuyor. Dengemi bozuyor.
Her an savaş çıkacak, her an çocuklar şiddete mağruz kalacak,
her an kıyamet kopacakmış hissi veriyor.
Hiç birşey yokken girip baktıktan sonra mutsuz ayrılıyorum.
Sonra pencereden nefis bir ışık beni karşılıyor.
Masada limonlu bir kek ve bir kase çilek.
Nefis.
Beyin gelişimimin tamamlandığı yaştayım. Bu yüzden yaşamak huzur veriyor.
Hayatı güzel hissediyorum.
Minik detaylar mutluluk veriyor.
Kimsenin ne acımasına ne fazla sevgisine ihtiyacım var.
Kapılarım kontrollü açıp kapanıyor.
Bu kare gibiyim.
Mutluluk içimde..
Yorumlar
Yorum Gönder