Mükemmel Mutluluk..

Herkesin başına gelmiştir bu. Her atan kalp hissetmiştir birgün:

Bir gün gelir, bir şey yaşanır. Başkalarının gözünde küçük olan bu, seni altüst eder.

Sonra bir an gelir ve

bu an belki günlerce, aylarca hatta

bir zaman sürer ve kendini tamamen yalnız hissedersin.

O yalnızlık duygusu atan kalbinin tam merkezine kök salar.

Anlatırsın belki derdini, mutlaka vardır dinleyeceğine, dinlediğinde yanında olacağına inandığın biri,

ama o inandıkların teker teker kaybolur ve sen kalabalığın ötesinde kendi dünyanda bir başına kalırsın. İyi kötü el ele kanat çırparken, mağdur sen bir başına kalırsın. Adalet nedir diye kafa yorarken, işte budur der pencerenin öteki tarafındakiler..

Bazen anlaşılmak çok zordur.

Bazen ellerin ince bileklerinden kopacak gibi olur.. Bunun adı da yalnızlıkdır. Dolu yalnızlık..Yorar seni..Anlatamazsın.

Sessizliğini haykıran martıların kanadı arasında kaybolmak, çekip gitmek istersin ama bir zamanlar severek seçtiğin hayat buna izin vermez. Dalgaların gürültüsü, duygularının dili olamaz.

Ama bazen ihtiyacımız olan tek şey:

o anda doğru ilacı bulmak,

derin bir nefes alıp, geçmeyecekse de olacağına güzel varsın demektir.

Güneş her kapıdan içeri girer.

İşte tam o anda birkaç sayfa kitap, güzel bir kahvaltı için yalnızlıktan kalkmalı, anlık keyfini çıkarmalıdır..

Birçok insan için mutlu olmak artık zormuş.Yapılan bir araştırmaya göre (Yale üniversitesi Pskikolog June Gruber'in araştırması: burada : tık tık) mutluluğu aramaya çalışmak daha da mutsuz ediyormuş.

Çünkü mükemmel mutluluk yoktur..

Ve yine yapılan bir araştırmaya göre (Chigago Üniv. araştırması için: tık tık) yabancılarla konuşmak insanları daha mutlu ediyormuş.

Yabancılara her yerde karşılaşabiliriz. Yolda, metroda