Okuyan herkese güzel bir Pazar akşamı ve stresten uzak dopdolu bir hafta diliyorum.

Umarım sevgili okuyucu, iyisindir ve keyfin sağlığın yerindedir.

Ben her zaman iyi olmaya çalışırım. Aslında senin aklından geçmeyecek bir durumun içindeyim ve anlatsam da anlarmısın, ne düşünürsün bilmiyorum.

Cesaretimi toparlarsam yazarım. Ama şimdilik iyi diyelim iyi olalım.

Çok şükür sağlıklıyız en önemlisi bu. Çocuklu bir hayat düşün, zaten istesende kötü olamıyorsun. Hem de her daim güleç ve sevinç çığlıkları atmaktan bıkmayan iki çocukla depresyona girmek imkansız gibi birşey.

Depresyon demişken, sen nasıl atlatırsın?

Ben acımı depreştiren iki müzik dinler, iki derin düşünür iki satır kağıda dökerim. Sonra yürüyüşe çıkar, temiz hava ile kendime gelirim. Çok şükür hayat öğreterek bizi yetiştirmeye devam ediyor.

Aslında özümde birazcıkda pembe gözlükle bakarım..

Bu arada: New York Üniversitesinden Heather Barry Kappes ve Hamburg Üniversitesinden Gabriele Oettingen'in yaptığı ortak bir araştırma sonucu:

hayata fazla pembe gözlükle bakmanın iyi olmadığını söylemişler.gelen tehlikeleri görmemezlikten gelip kritik durumları bloke eder. Yani hayallerimiz gerçek yaşamda bizi bekleyen olumsuz taşları yok sayıp sadece hayalimizi teyidleyen bilgilere yer verir. Bu da karar verme aşamasında yalnış kararlar verip istemediğimiz sonuçlara varmamıza neden olabilirmiş.